دین یهود با قدمت 3300 ساله از قدیمی ترین ادیان صاحب شریعت محسوب می شود. در تعالیم یهود، اعم از کتاب آسمانی و سنت و سیره پیامبران و بزرگان بنی اسرائیل، علاوه بر اشاره به رعایت عفاف و پاکدامنی و تاکید بر حجاب زنان، همواره قوانینی برای حفظ عفت عمومی وجود داشته است و اگرچه در اثر پراکندگی قوم یهود، تفاوت هایی در کیفیت رعایت آن مشاهده می شود، اما به هر حال می توان از متون مقدس این آئین، قاعده اصلی و روش کلی را بدست آورد.
در تورات بر اهمیت رعایت عفت دختران چنین آمده:
« دختر خود را بی عصمت مساز و او را به فاحشگی وا مدار. مبادا زمین مرتکب زنا شود و زمین پر از فجور گردد»(تورات، سفر لاویان:19/30).
علاوه بر این عباراتی در تورات و نیز کتب انبیا وجود دارد که رواج استفاده از حجاب سر و اندام و حتی صورت با روبند یا برقع را در قوم حضرت ابراهیم (ع) و نیز بنی اسرائیل نشان می دهد؛ چنان که در نقل ماجرای ازدواج اسحاق(پسر ابراهیم (ع) یا رفقه یا به زبان لاتین ربکا) در سفر پیدایش آمده است:« رفقه چشمان خود را بلند کرد و اسحاق را دید و از شتر فرود آمد، زیرا که از خادم پرسید، این مرد کیست که در صحرا به استقبال ما می آید و خادم گفت آقای من است. پس برقع خود را گرفته خود را پوشانید».(تورات، سفر پیدایش: 24/65-64)
قابل ذکر است خاخام اوریل داودی، مرجع پیشین مذهبی یهودیان ایران، وجوب حجاب در شریعت یهود را مستند به همین قسمت تورات می داند.
روشن است که در این نقل تورات، استفاده از روبند برای کسی که همسر اسحاق پسر ابراهیم (ع) است، به صراحت بیان شده و این امر نشان دهنده رواج استفاده روبند در میان بانوان بنی اسرائیل است.
عبارت دیگری نیز در کتاب «روت» در باب استفاده از چادر وجود دارد:
« و بوعز ( مردی از بنی اسرائیل خطاب به روت ( عروس نعومی)- از زنان بنی اسرائیل) گفت: چادری که بر توست بیاور و بگیر، پس آن را بگرفت و او شش کیل جو پیموده و بر آن گذاشت و به شهر رفت»( عهد عتیق، کتاب روت:3/15)
موضوع رعایت عفاف و حجاب در دین یهود از چنان اهمیتی برخوردار است که در یکی از کتب عهد عتیق به زنانی که حدود الهی را رعایت نکرده و از قوانین شرعی سرپیچی می کنند، نسبت به نزول عذاب هشدار داده شده است. در کتاب اشعیای نبی که هشدارهای الهی به قوم بنی اسرائل بیان شده، در مورد زنان گنهکار یهود آمده است:« خداوند می گوید از این جهت که دختران صهیون1 ( زنان یهود) متکبرند و با گردن افراشته و غمزات چشم راه می روند و به ناز می خرامند و به پایهای خویش خلخال ها را به صدا در می آورند، بنابراین خداوند فرق سر دختران صهیون را کل خواهد ساخت و …»( عهد عتیق، کتاب اشعیاء:3/18-16).
همچنین در تعالیم تلمود برای حضور زن در اجتماع شرایط خاصی ذکر شده که عدم توجه به آن موجب بطلان ازدواج آنها خواهد شد:« زنانی که در موارد زیر به رفتار و کردار آنها اشاره می شود، ازدواجشان باطل است و مبلغ کتوبا (مهریه) به ایشان تعلق نمی گیرد: زنی که از اجرای قوانین یهود سرپیچی می کند و فی المثل بدون پوشانیدن سر خود به میان مردان می رود، در کوچه و بازار پشم می ریسد و با هر مردی از روی سبکسری به گفتگو می پردازد. زنی که در حضور شوهر خود به والدین او دشنام می دهد و زن بلند صدا که در خانه در حضور شوهر خود به والدین او دشنام می دهد و …»( تلمود، میشنا کتوبوت:7/6).
در این متون، چند نکته در باب حدود و حریمی که زن یهودی در ارتباط با اجتماع باید مورد توجه قرار دهد، حائز اهمیت است:
1- ضرورت دارد زن با پوشش سر به میان مردان برود.
2- زن نباید از روی سبکسری با هر مرد نامحرم به گفتگو بپردازد.
3- زنی که با صدای بلند در حالی که همسایگان صدای او را می شنوند درباره امور زناشویی گفتگو کند، خلاف شرع مرتکب شده است.
پاورقی:
1-نام کوهی در اورشلیم
